Het opvoeden van kinderen is de zwaarste taak die een mens op zich kan nemen. Dat behoor je te weten voordat je aan kinderen begint. Weet ook dat je een individu in je midden krijgt en niet een verlengstuk van je zelf. Dat kinderen via jou komen, maar niet van jou zijn! Verwacht niets want teleurstelling zal onherroepelijk je deel zijn. Zolang je het op die punten niet eens bent met jezelf, hou de rits dan maar dicht!

Iedereen raakt vertederd van een baby, maar baby zijn ze maar heel even … Sommige kinderen worden al betiteld als onhandelbaar nog voor ze maar één woord hebben gesproken. Dan vraagt men zich af ‘hoe kan dat nu?’

Dat is vrij simpel uit te leggen, om te beginnen heb je met een ‘volwassen ziel’ te maken in een baby lichaam. Daarbij zijn kleine kinderen heel ontvankelijk voor energieën omdat ze nog niet afgestompt zijn en overvoed door maatschappelijke rompslomp, die onder de noemer overprikkeling het best wordt weergegeven.

Een kind is niet een verlengstuk van jezelf maar wel de beste spiegel van jezelf. Kijk naar je kind en je ziet je gedrag. Het zijn videorecorders, ze nemen alles van je op en spelen het af wanneer jou dat het slechtst uitkomt. Soms pakt dat hilarisch uit, indien je dat beseft, maar helaas leidt dat vaak tot catastrofale onherstelbare schade.

Mensen die, hoe triest ook, zelf beschadigd zijn door het leven door toedoen van wat dan ook; Los dat eerst op. Genees daar eerst van voor je kiest voor kinderen. Kinderen krijgen onherroepelijk te maken met jouw gevulde emmer. Ten eerste is dat genetisch overdraagbaar en buiten dat kunnen er op onbewust niveau angsten en trauma’s overgebracht worden op je kinderen.

Klein voorbeeld, als je moeder bang is voor onweer, en jij ziet dat en ervaart die angst, wordt je automatisch zelf bang voor onweer. Zie dan later maar eens niet meer bang te zijn voor onweer. Dat is nog maar een heel simpel voorbeeld.

Denk het ook niet altijd beter te weten dan je kinderen omdat jij ouder bent. Ouder zijn betekent heus niet altijd wijzer! Dan komen we op het punt – COMMUNICATIE -  leg kinderen geen dingen op zonder uit te leggen waarom je wenst dat ze bepaalde dingen doen. En het zinnetje ‘omdat ik dat zeg’ is DE dooddoener voor de band van ouders en kinderen. Denk daar maar eens goed over na, voel dat eens in, dan voel je toch meteen dat daar helemaal niets van klopt. Omdat ik dat zeg.

Je hebt dan een bal gekaatst die terug kan komen in de vorm van ‘wie ben jij dan wel om dat te zeggen.’ ‘Omdat ik je moeder/vader ben.’ Dat is zwak, dat is sterker nog de zwakste hap ooit! Je kan je ergens makkelijk vanaf willen maken omdat je moe bent of je niet lekker voelt, maar daar hebben je kinderen niets mee te maken. En hoe onredelijker jij wordt des te onhandelbaarder worden je kinderen. Ja raar hè?!

Kinderen hebben snel in de gaten wanneer jij een zwakkere schakel bent dan zij. Dat is de wet van de natuur nu eenmaal. Dat wordt in werking gezet op het moment dat zij in de gaten krijgen dat zij niet voor volwaardig worden gezien. Daar komen vaak misstanden als manipulatie uit voort, schreeuwen, dingen slopen, allemaal misstanden die voortomen uit discommunicatie en vallen onder de noemer onmacht.

Dan zijn de rapen natuurlijk gaar. Waarom denken ouders vaak meer te zijn dan hun kinderen. Het zijn volwaardige mensen ongeacht op welke leeftijd. We hebben de stem niet gekregen om te schreeuwen maar om te praten. En door met ze te praten begeleidt je ze naar volwassenheid in gelijkheid. Wanneer er een verstoring ontstaat in gelijkheid kan je strijd verwachten.

Uiteindelijk kan die strijd ontaarden in een onhoudbare situatie binnen een gezin. Allerlei ‘logen’ worden ingeschakeld en het leidt nergens toe. En waarom leidt dat nergens toe? Omdat de kinderen onder de loep genomen worden, terwijl het de ouders zijn die onder de loep genomen zouden moeten worden. Veel kinderen worden uit huis geplaatst omdat de ouders geen verstand hebben van ouderschap.

De statistieken gaven in 2002 al weer dat er in 1 op de 4 gezinnen in Nederland fysiek of psychisch geweld plaatsvindt. 1 op de 4 !!!!!!! In een flatgebouw waar 40 gezinnen wonen breekt er dus bij 10 van die gezinnen regelmatig de pleuris uit. Dat zegt toch al genoeg. Kinderen kunnen dus vaak niet rekenen op hun ouders! En kinderen die niet kunnen rekenen op hun ouders, vallen ten prooi aan allerlei mensen die het vaak niet best met ze voor hebben.

Hoe vaak lees je niet ‘kind vermist’ in combinatie met ‘weg gelopen uit een instelling.’ Dat doen ze vooral omdat de sfeer binnen zo’n instelling zo gezellig is! Dat zijn schrijnende tekenen aan de wand en dan is een kind weer terecht en plaatsen ze het even zo gemakkelijk weer terug in dezelfde instelling! Gewoon zonder dat er ook maar gevraagd wordt waarom ze zijn wegeglopen. Dat is schrijnend.

Wat nog schrijnender is, ouders zijn vaak te zwak om voor de rechten van hun kinderen op te komen. Luisteren keurig en netjes naar wat allerlei ‘logen’ te zeggen hebben, en laten de kinderen keurig allerlei medicatie tot zich nemen zonder ook maar de ogen open te doen voor wat er allemaal werkelijk gebeurt. Heb je werkelijk voor kinderen gekozen om ze later om te toveren tot zombies? Door medicatie lamgelegde mensen met een vlakke emotielijn. Die braaf alles doen wat ze wordt opgedragen? Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?

Wij leven in een vrij land? Vraag je dan maar eerst eens af hoe vrij jezelf bent? Hoe vaak laat jij jezelf manipuleren, en je kinderen dus indirect ook, door allerlei lui die jou wel even vertellen hoe dit of dat moet? Of ben jij iemand die zegt ’Ik moet helemaal niets en mijn kinderen al helemaal niet! Dat bepaal ik zelf wel!’ En durf daar maar eens heel eerlijk in te zijn naar jezelf.

Jij draagt de verantwoording over het welzijn van je kinderen. Jij en niemand anders. En niet enkel als ze klein zijn, maar ALTIJD, tot de dag dat je sterft. Kinderen moeten weten dat in welke situatie ook  ze altijd op jou kunnen rekenen. En niet alleen door er te zijn met goede raad, maar ook door in de bres voor ze te springen als het nodig is.

Als een kind geboren wordt behoor je echt het gevoel te hebben: ‘over mijn lijk wie hier met zijn poten onvertogen aankomt die maak ik af!’ en als je dat gevoel blijft houden ongeacht welke leeftijd ze bereiken, dan ben je een goede ouder!

© Cormaël 2013-10

 
http://www.cormael.nl/kinderdiscriminatie/