De kracht van het cliché mag - al even cliché - als meer dan bekend worden beschouwd. Misschien zo bekend dat U het antwoord op de vraag wat deze kracht eigenlijk inhoudt, niet eens paraat heeft.
Want hoe vanzelfsprekender iets lijkt, hoe ongevoeliger het kritisch vermogen reageert.
De Complotdenker
'Complotdenken' is inmiddels een zo clichématig begrip dat de toehoorder die ermee geconfronteerd wordt, zijn aandacht en scherpte direct laat varen. Begrijpelijk, want wie in beginsel zijn uitkomst bepaald heeft, in zoverre dat alleen de invulling nog moet worden aangepast, die voegt voor de luisteraar niets toe, maar vermoeit ieders gehoor.
Natuurlijk is de Complotdenker gedoemd te mislukken. Zijn uitkomsten staan immers bij voorbaat vast. De tragiek is alleen dat het complotverslaafde brein hem veelal wordt toegeschreven. Niet omdat hij raaskalt, maar omdat hij uit de toon valt. Waarmee het begrip, 'Complotdenken', benauwder is dan de persoon die het etiket krijg opgespeld. Diens gedachten wijken juist af van wat gewoon, gebruikelijk of cliché is.
Ironisch genoeg is daarom het beginsel van het complotdenken, namelijk de beperkte vooringenomen visie, overtuigender aanwezig bij degene die de norm-afwijkende gedachte bij voorbaat afwijst, eventueel met Het Complotdenkenals excuus, dan bij degene die van reeds lang geëffende paden openlijk durft af te wijken.
Horizonvernauwing door een te stevig omarmd begrip gaat natuurlijk ook op voor de gelovige, de communist, de idealist of de kapitalist en zelfs voor de atheïst.
Maar terwijl die laatste classificaties verkozen kunnen zijn door betrokkene zelf, is de tot complotdenker gedefinieerde persoon geheel overgeleverd aan hoe de-collectiviteit-hem-gedefineerd-heeft. Probeer met deze beperkende oordeelsvorming maar eens iets duidelijk te maken. Niemand kijkt of luistert voor enig moment serieus.
Bij de complotdenker wordt de beperking per direct opgelegd door hem een benepen denkstrategie toe te dichten. Zijn aanloop tot het ontvouwen van... wat daar aan potentieel ook zou hebben ingezeten. Waarmee de kans om meer te zijn dan een hardloper - nauwelijks los uit de startblokken al met het nakijken - in de kiem wordt gesmoord.
Propaganda
De mens toonde in alle tijden een sterke neiging tot het construeren van logische en voor het brein inzichtelijke wereldbeelden. In het verlengde van vele religies, doctrines, idealen en andere overtuigingstelsels, waarbij identificatie en controle belangrijker bleken dan de intrinsieke betekenis, vormt het clichébegrip wellicht de kleinste eenheid of begripsdrager waaraan een collectieve beeldvorming kan worden ophangen.
Waarmee de bezwerende kracht van dit begrip als propagandistische toepassing, pijnlijk wordt verklaard.
Noem iemand een complotdenker en de persoon is uitgeschakeld, monddood en passé. Dit los van de manier hoe diegene zich inhoudelijk heeft voorbereid en los van de vraag of die persoon werkelijk een complotdenker is.
Complotdenken als clichébegrip is zo doordrenkt van een gedeeld (collectief) denkpatroon dat het in staat is het kritisch vermogen probleemloos te passeren. 'Complotdenken' als begrip, niet zelden doeltreffend ingezet om mensen het zwijgen op te leggen, treft direct een diepe overtuiging, zonder dat enige reflectie of twijfel ontstaat over de juistheid van het gebruik.
Maar hoewel een ieder zich aan dit wonderlijke krachtenspel van betekenissen in meer of mindere mate vertilt, is het vooral het bewuste gebruik - zeg gerust misbruik -van de verbloemende kracht van het woordcliché, waarmee de kwaadwillende wonderen kan verrichten.
9/11
Natuurlijk zou het schoolvoorbeeld, van "De Complotdenker"als clichébegrip, op deze plek niet af zijn zonder hierbij de aanslagen van 11 september 2001 te betrekken. Het is een fascinerende, ernstige en uiterst effectieve combinatie, want deze aanslagen overtroffen alles wat de moderne mens in het collectieve geheugen aan rampenscenario's tot dan toe had opgeslagen.
Met andere woorden: de aanslagen zelf waren verre van cliché. Gebrek aan referentiepunten maakten dat het verstand verbijsterd werd en dat mensen koortsachtig zochten naar de beste verklaring van het moment. Want nogmaals, de mens zoekt orde. De geest rust niet eerder dan wanneer er structuur is gevonden of een basis in de vorm van ideeën en gedachten waaraan men zin of betekenis kan ontlenen.
In die context - of liever in het gebrek aan context -schuilt in elk mens de neiging om het complot tot leven te roepen. Ofwel een visie te scheppen waarin men meent te kunnen begrijpen of bevatten, ook al blijkt deze visie aan een snelle ontwikkeling onderhevig of achteraf zelfs onjuist.
Al Qaeda en Taliban ontkenden stellig
Een dag na de aanslagen van 11 september stond Sadam Hoessein op de hitlijst van het Amerikaanse ministerie van Defensie. Osama bin Laden als directe dader gonsde ook direct door de ether, hoewel de massamoord in New York City en in Washington nog geen enkele vorm van hard bewijs had opgeleverd en bewijzen in de vorm van tonnen staal al snel werden afgevoerd.
Woordvoerders van de Taliban en Al Qaeda ontkenden aanvankelijk resoluut iedere verantwoordelijkheid. Het vervolg kennen we van k vage en ongesynchroniseerde filmpjes, alsof het machtige Al Qaeda zelfs na 2001 nog steeds niet over een simpele Sony Handicam kon beschikken.
De lezer denkt nu vast dat ik begonnen ben hem of haar ervan te overtuigen dat Al Qaeda onschuldig is. Of dat ik als een Jehova Getuige eindelijk ben aangeland bij mijn eigen geloof en op dit moment mijn voet tussen de deur plaats (ook weer een cliché).
Die lezer heeft het mis.
Wat ik zeggen wil is dat de razendsnelle inprenting van de schuldigen van 9/11, door een gezaghebbende instantie als de Amerikaanse regering, het schoolvoorbeeld is van een complottheorie die ten onrechte, want onbewezen, als een werkelijkheid op het collectieve brein is losgelaten.
De menselijke perceptie die in chaos snakte naar
ordening en rust, kreeg onmiddellijk wat het wilde. Feitelijk kreeg het een hypothese, maar het werd gebracht als een waarheid. Een geforceerde waarheid waarvan de tot standkoming zich ontrok aan alle protocollen die door wetsgeleerden en wetsdienaren gedurende eeuwen werd ontwikkeld. De waarheid van 11 september lag al op straat voordat het onderzoek goed en wel gestart was. En wat voor een onderzoek...
Waarheidsvinding kwam uiterst moeizaam van de grond en is door het Witte Huis krachtig en succesvol tegengewerkt.
De 911 Onderzoekscommissie is volgens velen een witwas gebleken. In december 2007 bleek dat opnames van getuigenverklaringen van de twee belangrijkste Al Qaeda gevangenen, in 2005 door de CIA zijn vernietigd.
En weg was het weinige aan controleerbaar bewijs.
Herhaalde oneliners
De waarheid van 9/11 is met herhaalde oneliners dermate krachtig als een vanzelfsprekendheid op het publiek losgelaten, dat velen - onbewust van het feit dat het onderzoek naar de massamoord geen bevredigende antwoorden opleverde -die waarheid zijn blijven voeren zonder daarover ook maar enige twijfel toe te staan.
Uit wetenschappelijk onderzoek is veelvuldig gebleken dat mensen eerder geneigd zijn om autoriteiten te geloven dan niet officiële instanties of personen.
Omdat de officiële theorie over 9/11 onvoldoende is aangetoond en omdat vermeende schuldigen nog steeds niet zijn gepakt (Bin Laden is nog voortvluchtig en wordt officieel niet eens voor de aanslagen gezocht)was het slechts een kwestie van tijd voordat de kritiek goed zou losbarsten.
Harde en gefundeerde kritiek van deskundigen uit vele disciplines en rangen kwam genadeloos bovendrijven, van conformistisch of politiek correct denken ontdaan. Dwars tegen de conventionele wijsheid in.
En wat er toen gebeurde?
Degenen die het officiële complot van 9/11 zelf lanceerden en velen die dat kritiekloos aanvaardden, beschuldigden vervolgens de critici van complotdenken!
Volgens Benazir Bhutto in interview David Frost op 2/11/07, zou Osama bin Laden zijn vermoord
Uiteraard ontken ik niet dat ook onder de vele critici van de officiële 9/11 theorie, er een aantal notoire complotdenkers rondloopt. Althans, mensen bij wie het complotdenken met recht typerend mag worden genoemd.
Dit zijn niet altijd de meest geruislozen, want zij brengen een boodschap die in eigen optiek wellicht wereldreddend is, maar die vreemd genoeg vooral aan elkaar, de reeds overtuigden, gericht blijft.
Het is deze betrekkelijk kleine groep die door tegenstanders gretig wordt aangehaald om daarmee de veel grotere groep critici te vereenzelvigen.
Zoals gezegd zijn mensen geneigd hun ideeën en gedachten te vormen binnen zekere vertrekpunten die al bij voorbaat vast liggen, en is het de mate van vooringenomenheid die bepaalt in hoeverre personen iets geheel nieuws in overweging kunnen nemen.
Bij veel critici van het officiële verhaal over 9/11 valt een mate van rigiditeit niet te onkennen. Maar zeker ook niet bij voorvechters van de officiële complottheorie van 9/11. Waarbij opgemerkt dat de wetten van propaganda door deze laatsten tot het uiterste zijn opgerekt en benut.
Verstrengeling regeringsofficials en nieuwsmedia
Door in te spelen op emoties, moraal, schuldgevoelens en vaderlandsliefde, heeft een denkmaffia van terreurdeskundigen elke poging tot kritisch denken weten te herkaderen tot een vijandige daad. Niet alleen als een teken van anti-Amerikanisme, maar ook als het bewijs van een morbide geloof in het kwade.
Wie zich in de Amerikaanse pers kritisch uitliet over 9/11 werd in pek en veren gedrenkt. In het gunstigste geval was zo iemand een complotdenker.
Fox-News van Australiër en mediamagnaat
Rupert Murdoch heeft ontelbare columns en shows gewijd aan het bestrijden van kritische geluiden. Critici worden bij het geringste kritische geluid betiteld als gevaarlijk en anti-Amerikaans. Met publiciteitsoffensieven waarin niet velddeskundigen maar regeringsofficials domineerden, werd het tolerantieniveau van het grote publiek op een minimum gehouden. Wie te kritisch was kon zijn biezen pakken, was staatsvijand nummer één. De hype was geboren, nieuwsmedia die zich vastbeten op waarheidsvinding werden teruggefloten door bezorgde of boze adverteerders. Wie niet voor was, was tegen!
New York Times, April 2003:
"Two News Corp holdings in particular have provided neoconservatives an influential platform: Fox News and the Weekly Standard. Murdoch's personal involvement has helped to ensure that almost all of his news organizations "have hewn very closely to Mr. Murdoch's own stridently hawkish political views, making his voice among the loudest in the Anglophone world in the international debate over the American-led war with Iraq." RightWeb.com
Terug blikkend op ontwikkelingen rond waarheidsvinding van 9/11, kan worden geconstateerd dat de groep verdedigers van het officiële 9/11 verhaal zichzelf voor een belangrijk deel heeft verloren in alle stereotypen van het complotdenken.
Een officiële complottheorie wordt met alle macht verdedigd, terwijl critici van deze geïndoctrineerde 'werkelijkheid' worden bestreden met het argument dat juist zij de complotdenkers zijn; fantasten, niet in staat hun gedachten tot een logisch en coherent verhaal te smeden.
Een gotspe. Je moet er maar opkomen en je dan nog niet realiseren dat juist de hang naar coherentie in een onvoldoende onderzochte werkelijkheid, de moeder is van alle complottheorieën. De Criticus
De criticus daarentegen bleef stoïcijns. Weigerde om zich over te geven aan de versimpelde, afgeronde en logisch consistente totaalhypothesen waartoe hij werd verleid, ondanks de schokkende journalistiek van de ontkenning, waarin hij continu werd gemarginaliseerd en voor gek versleten.
Niet dat De Criticus meer weet dan anderen, maar hij is bereid toe te geven wat hij niet weet. Bereid om te twijfelen aan welke waarheid dan ook. Hierdoor in staat om met nieuwe informatie zijn beeldvorming steeds bij te stellen. Zijn visie is pas coherent als valide bewijsvorming alle gaten heeft gedicht.
Dat de Twin Towers zouden zijn opgeblazen met explosieven is niet de waarheid van de Criticus tegen die van het Officiële Verhaal. Het opblazen van de Twin Towers is slechts een hypothese die door vele critici is verkozen boven de grove en onbewezen stellingen van een Amerikaanse overheid die zich al vele malen onbetrouwbaar toonde.
Controlled demolition als werkhypothese is veel waarschijnlijker dan het verklaringsmodel van volledige instortingen door schade en brand. Gebeurtenissen die zich zonder enig precedent op 11 september voor de eerste maal en gelijk in drievoud hebben voorgedaan (WTC1, WTC2 en WTC7).
Doctrine of bewijs?
Conclusies over de gebeurtenissen zijn eenzijdig en te snel door politici wereldkundig gemaakt. Deskundigen uit het veld werden stelselmatig gemeden. VN-waarnemers waren taboe. Nieuwsmedia gaven zich massaal over aan de onderbuikgevoelens van hun lezers en schonken hun podia aan elke regeringsofficial die om wraak riep. Ook vanouds progressieve kranten als The New York Timesen Washington Postsloten zich daarbij kritiekloos aan.
Een vermaarde columnist als William Safire(NYT), onlangs op 27/09/09 overleden, waarvan de Volkskrant jarenlang vertaalde stukken plaatste, sprak zich onomwonden uit vóór een oorlog tegen Irak,inclusief alle eenzijdige argumenten die de regering Bush in niet aflatende herhalingen aan de man bracht.
Safire ontving van Bush in 2006 de hoogste presidentiële onderscheiding voor burgers: de Presidential Medal of Freedom.
Michael Gerson, speechschrijver van president Bush in aanloop naar de oorlog in Irak, bedacht in 2002 de gevleugelde oneliner "The first sign of a smoking gun might be a mushroom cloud" (commondreams.org). Zowel Colin Powell, Condoleeza RicealsGeorge Bushwisten vooral met die regel de angst te verbreiden waarmee hun zo gewenste oorlog tegen Irak dichterbij kwam. Nog in september 2002 kon Gersonterecht als columnist in dienst van de progressieve Washington Post. De krant die maar liefst 26 opiniërende stukken bracht waarin een aanstaande oorlog tegen Irak gerechtvaardigd werd.
Van hypothese naar waarheid
Betere hypothesen dan het officiële verhaal over 9/11, waarover ook Nederlandse regeringen geen twijfels toestaan, zijn eveneens te bedenken vanwege vele indirecte gebeurtenissen, zoals een extreem nalatige luchtdefensie en tal van andere factoren. Hierbij onderstreept dat elke kritische hypothese die tegen de bestaande doctrine ingaat, uiteraard theoretisch blijft zolang geen grondig onafhankelijk onderzoek heeft plaatsgevonden.
Maar geldt dat dan ook niet voor de officiële lezing die ook een hypothese is, waarbij onderzocht materiaal nauwelijks is getoetst met toepassing van noodzakelijke volmachten of bevoegdheden? Potentiële bewijslast is door een leger van advocaten zo ontoegankelijk mogelijk gehouden.
De echte onderzoeker duidt slechts en beïnvloedt de waarheid niet. Het afstevenen op enig doel uit opportunistische motieven of onder politieke druk, mag nooit worden gelinkt aan wetenschap of in verband gebracht met waarheidsvinding.
De ware onderzoeker moet in deze periode van opzichtige overheidspropaganda helaas ook criticus zijn. Iemand die gelijkmoedig tegen de stroom blijft ingaan. Iemand die elke aanleg voor complotdenken of het kritiekloos accepteren van moreel geladen uitkomsten vreemd is. Iemand voor wie de werkelijkheid niet geconstrueerd is, maar volledig open en dus zonder kop of staart.
Bron: www.waarheid911.nl
Interessante video over 911, de techniek en het geld. Wel helemaal kijken anders zal het niet begrepen worden.