Smalhout en Holman over de verkiezingen: raak getypeerd. We zijn verkocht en daar hoor je niemand over, ook de christen-lijken partijen niet !

Al wekenlang zijn alle media gevuld met discussies, beschouwingen en debatten in verband met de Kamerverkiezingen aanstaande woensdag. Alle kandidaten hebben nieuwe kleding aangeschaft om voor het ubliek en de televisie een betrouwbare indruk te maken. Sommige politici zijn daarnauwelijks nog herkenbaar. Tot voor kort was het gebruikelijk dat de kiezers de politieke overtuiging van hun favoriete
kandidaat aan zijn kleding konden aflezen.

 

Alles wat linkse ideeën had liep rond in vrijetijdskleding. Maar in ieder geval was een stropdas en gympen
een signaal voor alles wat progressief was.. Doch zie nu: net als de voormalige supersocialistische politicus Wim Kok hebben ze allemaal de weg naar de herenmodezaak Oger in Amsterdam weten te vinden. Dezelfde zaak waar wijlen Pim Fortuyn zijn perfecte maatkostuums liet vervaardigen en waar hij zijn zijden overhemden en dassen uitzocht. De verstandige kiezer zal zich echter niet door de verkleedpartijen tot een andere politieke mening laten verleiden.

Veel meer impact heeft de publicatie van een tweetal splinternieuwe boeken die juist vóór onze verkiezingen zijn uitgekomen. Het betreft ten eerste een hoogst verontrustend boek in de Engelse taal getiteld ’The Nazi Roots of the ’Brussels EU ’’ (geschreven door Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Matthias Rath en August Kowalczyk, uitgave Dr. Rath Health Foundation 2012, ISBN 978-90-76332-85-7). Bijna driekwart eeuw werd de wereld verteld dat de Tweede Wereldoorlog was veroorzaakt door de levensgevaarlijke psychopaat Adolf Hitler, samen met zijn staf van racistische boeven, de nazi’s.
Maar geleidelijk begint het duidelijk te worden dat de Tweede Wereldoorlog niet alleen was voorbereid, maar ook logistiek en technisch werd ondersteund door het grootste en beruchtste toenmalige kartel. Die combinatie van machtige industrieën bestond vooral uit het IG Farben-kartel, dat een samensmelting was van onder meer Bayer, BASF, Hoechst en nog enkele andere chemisch-farmaceutische industrieën. Bij het befaamde naoorlogse Neurenbergproces, waar de belangrijkste oorlogsmisdadigers werden berecht, werd onder meer vastgesteld dat zonder de IG Farben de Tweede Wereldoorlog waarschijnlijk niet had plaatsgevonden.

Kartelvorming
Die industrieën leverden niet alleen geneesmiddelen, maar ook alle explosieven die voor oorlogsvoering onmisbaar waren. Dat waren ze al geweest in de Eerste Wereldoorlog. Toen reeds waren er pogingen in het werk gesteld geheel Europa technisch en commercieel afhankelijk te maken van een soort universeel kartel onder Duitse leiding. Dat lukte niet in die Eerste Wereldoorlog. Maar na de Tweede Wereldoorlog kwam het oude Duitse streven tot bloei in de vorm van de economische en politieke kartelvorming van een groot aantal Europese landen die samengingen onder de naam EU.

Het is dan ook logisch dat bij die kartelvorming veel voormalige kopstukken van direct na de Eerste en Tweede Wereldoorlog bij de opbouw van de EU werden betrokken. Die waren niet gekleed in militaire uniformen, maar in de bekende grijze colbertkostuums van professionele vergaderaars en managers. De meest beruchte manager daarbij was een zekere professor dr. Walter Hallstein (1901-1982), die een van de sleutelfiguren was bij de Europese integratie na de Tweede Wereldoorlog. Hij was een briljant hoogleraar in het recht aan de Universiteit van Rostock in Duitsland.

Hij maakte furore met zijn ideeën over een verenigd Europa, dat hij al eerder geschetst had in een grote redevoering in het jaar 1939 getiteld ’Gross Deutschland als Rechtseinheit’ . Na de oorlog werd hij de eerste president van de EU-Commissie en hij beschouwde zichzelf als de premier van Europa. Daarbij liet hij zich terzijde staan door een aantal vroegere oorlogsmisdadigers die in Neurenberg al waren veroordeeld. De oude nazistische gedachte dat de EU de ideale staatsvorm moest zijn volgens de Duitse slogan ’Ein Volk, ein Reich, ein Führer’ (’Eén volk, één rijk, één leider’) verklaart ook het hevige verzet dat men thans ontmoet bij iedere poging van nationale politici om hun land te ontdoen van de knellende EU-banden.

Sprookjes
Behalve Geert Wilders (PVV) en Roemer (SP) heeft nog geen enkele andere Nederlandse politicus het lef gehad om te stellen dat ons land weer onafhankelijk van de EU moet worden. Er wordt dan gedreigd met een enorme economische recessie. We zouden tot armoede vervallen. Wij kunnen ons als klein land niet alleen handhaven. Wij raken al onze handelsrelaties kwijt enz. enz. Het is niet waar. Het zijn de sprookjes van de zeer goed verdienende EU-autoriteiten zoals bijvoorbeeld Neelie Kroes, die bij de EU een fantastische broodwinning heeft gevonden.

Een geheel ander soort boek voor de verkiezingsdagen is een uitgave van Aspekt, Soesterberg 2012, ISBN 978 946 15 32 664, getiteld ’Geert Wilders ontmaskerd’ . Het is geschreven door Marcial Hernandez, die het de ondertitel gaf ’Van messias tot politieke klaploper’. Dat is een zeer harde uitspraak voor iemand die twee jaar lang als Kamerlid met Wilders heeft gewerkt, samen met zijn collega Wim Kortenhoeve, die daarvoor zijn belangrijke functie bij het Joodse CIDI opgaf. Marcial Hernandez was beroepsmilitair met een uitstekende staat van dienst. Hij sloot zich bij Wilders aan omdat de toenemende dwang van de EU hem tegenstond en omdat hij, bij onze overheid, wederom geconfronteerd werd met het klassieke antimilitarisme dat ons land in 1940 en 1942 (NederlandsIndië) al fataal was geworden.

Hernandez werd teleurgesteld in zijn partijleider Wilders. De partij bleek uiterst autoritair te zijn georganiseerd, waarbij met de inspraak van deskundige Kamerleden vaak geen enkele rekening werd gehouden. Zijn grootste frustratie was een gebrek aan interesse van Wilders voor zoiets essentieels als onze defensie, die, zoals bekend, door rigoureuze bezuinigingen vrijwel wordt uitgeschakeld. Hernandez had in minutieuze rapporten beschreven hoe fataal die defensieafbraak wel was. Maar er werd niet naar de vakman geluisterd. Hetzelfde gold voor Wim Kortenhoeve, die als expert voor Israël en het MiddenOosten jarenlang voor het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israël) had gewerkt.
Hoewel de frustratie en teleurstelling van beide politici zeer begrijpelijk is, is het toch een zorglijk gebeuren dat enkele dagen voor de verkiezingen de vuile was op deze manier buiten komt te hangen. Want er is tot nu toe geen andere partij die inziet dat de EU in essentie een Duitse wurgband is, ontworpen door oud-nazi’s.

 

Bron: De Telegraaf

Wat vertelden Theo van Gogh ( overleden door en aanslag ) en Pim Fortuyn ( overleden door een anslag ) over Europa?

 

En wat zegt Nigel Farage over Europa?