road-imageHet leven zelf betekent absolute zekerheid. En om dat te kunnen begrijpen heeft elk mens precies dat probleem en als gevolg daarvan die ziekte die hij nodig heeft om in beweging te komen. Het is daarom in het leven zo geregeld dat een ziekte pas werkelijk kan genezen als de nodige stappen ook daadwerkelijk zijn gezet.

Het is bekend dat een ernstige ziekte vaak een mens compleet in positieve wijze verandert. Dit omdat in zo’n situatie het relatieve van al het aardse meer en meer wordt ingezien en met een mogelijke dood voor ogen wordt begonnen met een diep proces van loslaten.

 

Stel dat deze transformatie nu juist door de ziel als opdracht aan die mens werd doorgegeven dan is het duidelijk dat juist door die bereikte innerlijke transformatie genezing van het fysieke lichaam mogelijk wordt. Tenzij de oorzaak van de ziekte anders ligt en de ziel bijvoorbeeld uit wellicht duizend mogelijke scenario’s om te kunnen ‘sterven’ er deze heeft uitgekozen om naar de andere kant te kunnen verhuizen.

 

Het in beweging komen, het zetten van bepaalde stappen, waartoe onze ziel ons uitnodigt, heeft altijd met onze geestelijke houding te doen. Als de ziel wenst dat een mens in beweging gaat en die mens weigert om daaraan gevolg te nemen dan is het daaropvolgende ziekteproces het instrument dat het door de ziel gewenst resultaat moet mogelijk maken.

 

Een mens staat steeds op de juiste plek waar het leven hem of haar heeft neergezet. Dat punt is altijd bedoeld als een vertrekpunt en zeker niet als een permanent oponthoud. Gaan we in beweging dan gaat het altijd om verdere opening van het hart. In de diverse processen die we tijdens onze ontwikkeling doorlopen, is het de bedoeling dat het hart wordt waargenomen, wordt doorvoeld en precies zo wordt geaccepteerd zoals het op dat moment is. Weer als een vertrekpunt, natuurlijk.

 

Want als dat punt bereikt wordt, dan gaan we weer een stap verder. Dan kan de ziel werkelijk beginnen te werken. Is het hart nog potdicht dan wordt de informatie die uit de ziel naar ons toekomt helemaal niet opgevangen en ploeteren we maar voort met dat wat ons verstand en ego ons ingeeft en wat de mogelijkheden, die in het leven zelf besloten liggen, nog een tijd ontoegankelijk maken. Dit totdat de nodige stappen zijn gezet.

 

Vorige bijdrage:

Standpunten. Punten waarop we staan, waarop we kunnen blijven staan, maar waar vandaan we ook kunnen besluiten in beweging te gaan.

 Zienswijzen.  Onze manier van zien bepaalt de weg die we gaan.

We kunnen alles op dezelfde manier blijven bekijken en in dezelfde richting voortborduren. Of ook eens alles van een andere kant bezien. Dit op het gevaar af dat we ons dan geroepen voelen om voor een andere, nieuwe weg te kiezen.

 

En juist daar zit de haak voor veel mensen. Ze houden graag vast aan hun gewoonten en standpunten die als het ware een 'zekerheid' in hun leven bieden. Het vormt de bodem waarop ze staan.

 

En ook al brokkelt die denkbeeldige 'zekerheid' met de tijd meer en meer af tot er niet veel meer van overblijft, toch is men niet bereid, zelfs als het gevoel groen licht geeft, dat alles op te geven voor het ongewisse. Want het is makkelijker het verstand of ego te geloven die het licht snel op rood zetten. Alle beweging wordt dan als een bedreiging ervaren. We houden liever vast aan wat we hebben.

 

We kunnen ook kiezen voor een flexibelere houding in het leven. Open staan voor nieuwe ideeën en ze uitproberen. Zo leren we door onze ervaringen.  Zo leren we wat voor ons werkt en wat dat niet doet. We kunnen ook bij de pakken gaan neerzitten en alles aanvallen wat niet strookt met onze zienswijze of  trachten belachelijk te maken wat ons probeert in beweging te brengen, Ook dat is een waardevolle ervaring, want het toont uiteindelijk, soms na lange tijd, wat niet voor ons werkt en heeft zo toch gewerkt …

 

Vooral de eigen ziel is slachtoffer van zo'n starre houding, maar dat wordt niet opgemerkt omdat er met haar geen contact wordt onderhouden. Er bestaat geen voeling mee.

 

Voor mij is een ding zeker. Waar iemand ook staat, wat iemand ook denkt of doet. Hij of zij staat steeds op de juiste plaats en maakt precies die ervaringen die de ziel nodig heeft voor de verwezenlijking van haar plan. Hangt men naar het idee van de ziel te lang rond op een plek, dan wordt het zeker op de een of andere manier pijnlijk. Dat wordt steeds erger totdat het te zeer doet en men noodgedwongen in beweging gaat. Zo werkt de natuur van de werkelijkheid.

 

Als ik reacties lees van mensen op mijn artikelen die het helemaal niet met me eens zijn dan is dat hun goed recht. Dat vind ik helemaal O.K. Sterker nog, ik zie in de ander mezelf. Die andere mens, waar hij ook staat is steeds een spiegelbeeld en toont simpelweg hoe ik zelf eens was, vroeger in dit of nog vroeger in een ander leven. Wat valt er dan nog te oordelen? Wat de reacties betreft, wordt daarin ook een respectvolle, gefundeerde analyse gegeven van een tegengestelde zienswijze of ervaring, dan vindt ik dat prachtig. Daar leren we allen van, We leren van zin- en respectvolle discussies. We leren steeds van het zin- en respectvolle. Dat opent harten en nieuwe wegen worden zichtbaar.

 

We leren ook van het zin- en respectloze. Want dan nemen we waar, waar bepaalde mensen staan in hun evolutie. Ja, juist daar waar we ook eens stonden. Natuurlijk is er dan geen  ruimte meer om een oordeel te vellen of er een zekere waarde aan toe te kennen, want oordelen is ook respectloos, net zoals mensn in hokjes plaatsen. Maar we zijn ook niet blind en zien wat er mis is in de wereld. De kardinale vraag is wat doen we ermee?

 

Wat ik zo fijn vindt aan 'Bovendien' is dat er tegengestelde meningen broederlijk en respectvol naast elkaar kunnen staan. Dat geeft iedere lezer de vrijheid te kiezen voor de een of de ander zienswijze of standpunt. Zo voelt de een zich bevestigd door de mening van de een, maar helemaal niet vertegenwoordigd door de ideeën van de ander. En ook in het laatste geval kunnen we die van ons eigen gevoel of denken afwijkende mening respecteren, met respect laten voor wat het is.

 

Veel is er gedacht, gesproken en geschreven over wat mensen 'het gevecht van het goede tegen het kwade' of 'de strijd van het Licht tegen de duisternis' noemen. Ik zie dat op een heel eigen manier en wil dat graag met jullie delen.

 

Naar mijn gevoel is het beter om al het kwade in de wereld gewoon te negeren en zeker niet beginnen er tegen te vechten. We vervolgen onze eigen weg, houden ons bezig wat in ons persoonlijk leven belangrijk is en bemoeien ons niet met al het duistere wat zeker bestaat en plaats vindt. Elk mens ontvangt in ieder geval en op elk moment wat hij voor zijn eigen weg en levensplan nodig heeft. Hebben we dat echt begrepen, dan is ons vertrouwen in het leven en in onszelf onverwoestbaar.

 

Mensen die het duistere nog speciaal opzoeken zijn met het donkere nog niet klaar. Ze hebben deze ervaring nog nodig, ze moeten het duistere, het kwade nog verder ervaren. Want door je er mee bezig te houden, haal je het naar jouw kant, het komt naar je toe.  

 

Laten we het kwaad staan waar het staat en vervolgen onze eigen Lichtvolle weg  dan worden we ook niet negatief door die duisternis beïnvloed. Vroeger dacht men dat het kwaad met het Licht kon worden uitgeroeid. Maar de duisternis, het kwaad kan enkel zichzelf uitroeien door zich met zichzelf te confronteren.

 

Gaat het Licht de strijd aan met de duisternis, dan wint de duisternis altijd. Gaat het Licht zijn eigen weg dan vermenigvuldigt zich dat Licht, dan groeit het Licht en dan zullen we te zijner tijd wel zien dat de duistere ruimte ook met Licht wordt gevuld. Als vanzelf. Het is als bij een brand. Hoe hevig ook, op een bepaald moment blijft er bij gebrek aan voeding niets meer van over.  De brand is uitgewoed. Voeding geven we door aandacht. Dus beter al het kwade en duistere gewoon laten staan waar het staat.

 

Om nog eens op het ziek-worden terug te komen. Elke ziekte heeft altijd met de ziel te doen. Altijd. Hiermee wil ik zeggen dat de ziel op bepaalde plekken vaak de energie afknijpt als de mens weigert om in beweging te gaan. Er zijn ook ziekten van karmische oorsprong. Dergelijke mensen moeten zich door de processen worstelen van ziek of behinderd zijn. Dat gebeurt meestal om deemoed te leren, om te leren aanvaarden wat er is. Vele ziekten kunnen in één leven niet worden genezen omdat een dergelijke situatie deel uitmaakt van het levensplan.

 

De meest voortkomende ziekten ontstaan omdat de mensen niet in beweging willen gaan. De ziel zegt: 'Confronteer je met je angsten, onzekerheden of andere thema's.' En als we daar positief op reageren, dan wordt de ziekte al wat afgezwakt. Het werkt zoals de befaamde wortel voor de ezel. Genezing is enkel dan mogelijk als we in beweging gaan. Maar zoals gezegd, niet elke ziekte kan in één leven worden opgelost. Ziekten van karmische oorsprong hebben soms vele levens nodig. De ziel moet eerst met de samenhangende processen klaar zijn.

 

Samenvattend kunnen we zeggen: Elk mens heeft een innerlijke kracht die tegen alle vormen van ziekten en gevaren beschermt.  Of dat nu gif in het eten is, chemtrails of wat dan ook. Maar als een innerlijk proces blokkeert, dan kan de ziel op bepaalde plaatsen het energieveld openen zodat infectie op de een of andere manier mogelijk wordt. De ziel kan dus energie opnemen of blokkeren. Het is belangrijk dat we bewust worden van de eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot ons lichaam. Een gezonde ziel heeft altijd een gezond lichaam. Verwaarlozen we onze ziel dan volgen er onherroepelijk ziekteprocessen, zodat we gedwongen worden ons met de geblokkeerde innerlijke processen bezig te houden.

 

Kijk voor meer informatie over de ziel en Hoger Zelf hier:

http://www.elias-medium.info/NL/2013-08-16-08-22-32/artikelen/39-van-ziel-tot-hoger-zelf

 

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

 

http://www.elias-medium.info/NL/