Alzheimer is op komst: het is rammelen met iedereens voeten en iedereen houdt ervan.

 

Zoals al een hele tijd bekend is, ontstaat Alzheimer ook en vooral chronisch de bloedvaten in de hersenen te laten dichtklappen.

Daartoe gebruikt men psychotica, die dosis per dosis neuronen verwoesten en waarop het zenuwstelsel reageert met een gevarenreflex.

Die reflex doet ondermeer de bloedvaten dichtklappen.

 

Op het hart resulteert zoiets nogal vaak in een pulmonaire hypertensie, waaraan men plots doodvalt en dan denkt dat dit een aangeboren hartziekte zou zijn. In de hersenen krijgen hersenzones, met de fijnste bloedvaatjes chronisch geen zuurstof meer, waardoor cellen afsterven.

Die dode cellen vormen dan de gevreesde amyloide plakken, die men verantwoordelijk acht voor een voortschrijdende dementie. Als men van de natuur in een klap veel slimmigheid of blijdschap via doping verwacht, betaalt men daar uiteindelijk een prijs voor. Zo simpel.

Het bewijs van die redenering komt in zicht. Op zich niet zo erg, omdat zowel de patiënt als de arts daarvoor kiezen. Maar het wordt pas bedenkelijk om te zien hoe het allemaal in mekaar steekt.

http://www.reuters.com/article/idUSTRE69A3SQ20101011

 

Omdat Alzheimer nu in aantocht is, wordt aangeraden om preventief te behandelen. Er zijn ook al vaccins in ontwikkeling, maar voorlopig is een griepje nog in de mode om een en ander uit te testen. Veel gebruikt momenteel om Alzheimer te behandelen is Aricept.

Een stof, die zogezegd de ziekte even zou kunnen tegenhouden. Althans, zo weet de reclameboodschap. Maar die kortstondige lucide momenten, die men ermee bereikt, komen door het dopingeffect van het amfetaminepatroon in de molecule. Dit effect is een reactie van het zenuwstelsel op het verwoesten van de nog overblijvende goede neuronen. Waardoor uiteindelijk, ongemerkt, nog meer dementie gaat ontstaan, want ook de nog niet afgestorven hersencellen krijgen geen zuurstof meer, door de vasoconstrictie die het gevolg is van de gevarenreflex. Op zich niet zo erg, natuurlijk, omdat zowel de patiënt als de arts daarvoor kiezen. Maar het wordt pas bedenkelijk om te zien hoe men daarbij vermijdt om zelfs de artsen daarvan op de hoogte te brengen. Hopelijk begrijpen patiënten deze redenering beter dan de artsen,want die kennen maar een(1) taaltje, het 'be'taaltje.

Waardeloze levens opgegraven!

In het Oostenrijkse Hall wordt in maart een begraafplaats met 220 graven opgegraven bij de psychiatrische inrichting Landeskrankenhaus. Er zijn aanwijzingen gevonden dat de graven wellicht gevuld zijn met euthanasieslachtoffers van de Nazi’s. Zij zouden volgens Hitlers medisch euthanasieprogramma Aktion_T4 gedood zijn omdat ze lichamelijk of geestelijk gehandicapt waren.

Volgens de inrichting was het bestaan van de begraafplaats bekend, maar niet dat deze door Nazi’s was gebruikt. Het kerkhof kwam onlangs aan het licht bij graafwerkzaamheden. In het patiëntenarchief werden vervolgens documenten gevonden waarop de namen stonden van de begraven lichamen: “waardeloze levens”, volgens de Nazi’s.

 

Aktion T4

Landeskrankenhaus meldt dat niet alle 220 graven van Nazislachtoffers zijn, maar dat bewijs naar boven is gekomen dat sommigen door Hitlers medische euthanasieprogramma Aktion_T4 om het leven zijn gekomen. Volgens het ziekenhuis trokken de gevonden documenten de aandacht doordat ze een “opmerkelijke toename in sterfgevallen laten zien in de inrichting”. In maart 1945, de eindfase van WOII, stierf er gemiddeld elke dag iemand.

De psychiatrische inrichting in Hall meldt dat het om mensen gaat die tussen 1942 en 1945 zijn begraven Aktion_T4 werd door Hitler in ’41 officieel stopgezet. Maar enkele ziekenhuizen in Duitsland en Oostenrijk gingen door met het doden van mensen die al “gebrekkig” gelabeld werden. De doodsoorzaak van de begraven lichamen na opgraving worden onderzocht. Ook zal geprobeerd worden de identiteit van de slachtoffers te achterhalen.

Jules Seegers Wie mijn eerste boek las en sommige stukjes op mijn blog zal het verhaal kennen van T4 in de tweede wereldoorlog en hoe dit allemaal begon in 1920 met het boek 'Vernichtung Lebensunwertes Lebens”, (Berlijn).

Dezelfde krachten, die deze opruiming organiseerden, staan op vandaag ook in voor de zuivering van het ras. Toen werd alleen maar vergast.

Vandaag heerst een propere mindcontrol met psychotica en een populatiecontrole via vaccinatieprogrammas. Na ons zal de geschiedenis geen collectieve graven meer vinden van levensonwaardigen. Vandaag wordt geëlimineerd wie moeite heeft met het leven, of wie door de maatschappij aangewezen wordt als risicopatiënt. Dat elimineren gebeurt nogal geruisloos, meestal zelfmoordt men op eigen kracht (door medicatieplannen te zien, kan ik zelfmoorden 'aankondigen', jammer genoeg klopt het teveel), valt men dood aan de befaamde aangeboren hartziekten of is men het slachtoffer van een of ander wapen- of verkeersfestijn.

Het is compleet niet te begrijpen, dat de psychiatrie, met een steeds maar groeiend arsenaal aan aandoeningen en etiketten, dat ganse arsenaal, chemisch met maar twee groepen medicatie kan behandelen. En meestal is het dan nog zo, dat het starten met een groep uiteindelijk heel lucratief voor gevolg heeft dat de slachtoffers chemisch bipolair gaan balanceren op die psychotica en antipsychotica.

Wat voor zin heeft het dan, dat men al die etiketten leert kleven op levensonwaardigen, als men ze toch allemaal gelijk behandelt en nog meer ziek of zelfs dood maakt. Als de echte geneeskunde of een verantwoordelijke maatschappij zich de moeite zou willen getroosten om de chemische behandeling door de psychiatrie te doorgronden, of minstens het chemisch effect van een behandeling aan te leren, dan zou veel van wat in de huidige maatschappij verkeerd loopt, kunnen vermeden worden.

Zou ook veel geld kunnen bespaard worden... maar dat is niet zo goed voor de economie?

Want zelfs in 2011 brengen de levensonwaardigen, niettegenstaande hun betwiste bestaan, goed op.