Beste leiders van het midden,

Vraagt u zich vertwijfeld in uw partijbureaus af waarom extreem rechts en links elkaar kussen. Waarom ze u, leiders van het midden, niet langer mogen en geloven?

Valt het jullie eindelijk op? In Griekenland zijn de grote winnaars van de verkiezingen de extreem linkse en rechtse partijen. In Frankrijk  kozen de extreem rechtse le Pen kiezers, uiteindelijk voor de linkse Ollande. En In Nederland zijn er twee partijen die zich onderscheiden van het geneuzel in het midden; het extreem linkse SP en de extreem rechtse PVV.

 

Toeval? Nee, natuurlijk niet. Wat zowel extreem links als rechts bindt, is een gemeenschappelijke hekel aan de Europese Gemeenschap in het algemeen, en de Euro in het bijzonder.

Ook al roepen jullie,  ‘verstandige’ politici uit het midden in heel Europa, hoe noodzakelijk het is de Unie in stand te houden, en hoe onze economie in elkaar zal storten zónder Euro, wij geloven jullie niet langer.  Hoe zouden we jullie ook kunnen geloven?

Wie wil er leven in een werelddeel dat wordt geregeerd door een 3 procent obsessie? Jullie 3 % is uitgeroepen tot het Nationale Volkslied  van de Europese gedachte;

“Wie zijn begrotingstekort onder de 3 procent houdt,

Die is zo braaf, die is niet stout

Wie boven de 3 % durft te gaan

Die zal Europa laten vergaan.” .

Wie wordt er opgewonden van zo’n hol lied? Een willekeurig percentage waarvan niet één van u ons kan uitleggen, waarop het gebaseerd is.  

Nee, beste leiders, ons interesseert die 3 % helemaal niets wanneer we daardoor extreme belastingen krijgen opgelegd, niet meer kunnen rekenen op betaalbare gezondheidszorg, of kinderopvang.  Wanneer alle produkten door BTW verhogingen duurder worden  en we zelfs voor cultuur, voor onze broodnodige ontwikkeling en ontspanning, opeens 13 % meer moeten gaan betalen. Wij gruwen van jullie 3 % die mensen werkloos maakt, ondernemers zelfmoord doet plegen, en op grote schaal depressies veroorzaakt omdat we geen greintje toekomst meer zien. Ooit dachten wij belastingen te betalen omwille van onderlinge solidariteit en het verzekeren in ons leven van basisvoorzieningen. Maar nu komen we er achter dat we belastingen betalen om mensen in Frankrijk op pensioen te laten gaan op hun 60steterwijl u ons vraagt door te werken tot ons 67ste.

Denk niet dat wij ons niet verbonden voelen met de Fransen, of de Grieken, of de Ieren. Wij vinden het net leuk dat zij in andere landen, met andere culturen, en andere regels leven. Maar waarom zouden we wél allemaal die 3 % moeten aanhouden, terwijl daarnaast ieder land zijn eigen regels bepaalt? Als wij afspreken door te werken tot ons 67ste, prima, maar dan ook in andere landen van Europa, toch?

We snappen ook wel dat dit niet kan. We vinden het ook niet erg. Maar uw grote denkfout is dat u wel een economische unie er wel doordrukken, maar geen politieke. Omdat u denkt dat economie los staat, van alle andere factoren in een samenleving. Helaas wordt uw ongelijk dagelijks aangetoond. Een Griek, is geen Belg. Een Duitser is geen Fransman. En dat hoeven we ook niet te willen. Want dat is net de kracht en schoonheid van Europa.

Wanneer wij onze stem uitbrengen voor extreem links en rechts, dan noemen jullie ons gevaarlijk. Dan zijn jullie verontwaardigd. Dan worden we toegesproken als stoute jongetjes in de klas die gevaarlijk bezig zijn. Dan zijn we in uw ogen dom omdat we onze  democratische stem aan anti Europese partijen  geven.

Maar wat kunnen wij anders doen? In jullie arrogantie weigeren jullie al jarenlang naar ons te luisteren. Geschokt waren jullie toen we massaal, in alle landen, tégen de Europese Grondwet stemden. In paniek bedachten jullie een slimme constructie waardoor wij burgers buiten spel gezet werden, zodat jullie zelf alsnog diezelfde, licht aangepaste, grondwet goedkeurden.

Sindsdien kijken jullie wel uit met ons naar onze mening te vragen. Jullie weten dat we Europa niet mogen. Omdat wij al lang door hebben dat het een mislukt project is. Dat we niet langer zin hebben dat vanuit een hoofdkwartier, ver weg, bepaald wordt dat wij moeten bezuinigen, bezuinigen en nog eens bezuinigen. Terwijl jullie circus iedere maand heen en weer reist tussen Straatsburg en Brussel, en we allemaal zien dat dit fortuinen kost, en het ons niets oplevert.

We geloven er niet meer in, beste leiders. Jullie mogen in koor blijven roepen in alle journaals en nieuwsprogramma’s dat Europa en de Euro onze redding is; wij lusten het niet meer. Hoe kúnnen we dat geloven, als het ons aan de bedelstaf brengt. Als we om ons heen zien dat de hele economie stil valt, en niemand nog durft, niemand nog hoopt, niemand nog onderneemt.?

En omdat we jullie niet geloven, hebben jullie nog één groot dreigmiddel in de kast. Alsof jullie ons naar onze kamer zullen sturen, wanneer we nog één keer fout stemmen in uw ogen.

Wanneer we ons niet aan de Europese regels houden,  dan zullen de financiële markten het vertrouwen in ons verliezen, dreigt u met opgeheven hand.

Denkt u nu werkelijk dat wij achterlijk zijn, beste leiders? De financiële markten, zei u toch?

Als er één instantie is, die we al helemaal niet meer vertrouwen, dan zijn het de financiële markten! Zij zijn het die ons met hun criminele producten en hun zeepbelconstructies in deze financiële crisis hebben gestort!

Wij, de burgers van Europa, hebben hén, met óns belastinggeld, miljarden en nog eens miljarden geschonken om niet overeind te vallen. Uitgaven die vaak in een weekendje tijd door onze heren en dames politici werden beklonken, en op maandagochtend, terwijl wij naar ons werk reden, werden bekend gemaakt.

U weet toch dat wij aan het overeind houden van de banken tot nu toe méér hebben uitgegeven dan aan de Tweede Wereldoorlog, het Marshallplan, en de Vietnamoorlog tesámen! 

En wij zouden moeten sidderen omdat de financiële markten, het vertrouwen in ons zouden verliezen ? Wij zouden bevend aan de 3 % obsessie moeten meedoen, en daardoor ons werk verliezen, omdat we anders door hen niet meer met een Triple A gewaardeerd worden?

Snapt u werkelijk niet, beste leiders, dat dit de omgekeerde wereld is? Dat het de financiële markten zijn die moeten sidderen en beven, omdat wij, hun melkkoe, hun vuile spelletjes doorzien hebben, en er meer dan onze buik van vol hebben.  Zij moeten doodsbang zijn omdat wij nieuwe leiders willen die een nieuwe economie zullen ontwerpen, die hun kaartenhuis voorgoed in elkaar laat vallen.

Wij hebben stilaan geen andere keuze dan op extreem links of rechts te stemmen, beste leiders.

Wij moeten u, traditionele politici van het midden,  die elkaar allemaal nakakelen, wel wegvegen. We kunnen niet anders.

We weten niet eens of u nu zelf gelooft wat u de hele tijd verkondigd, of dat u als marionetten bespeeld worden door die financiële markten. Maar wij zijn in ieder geval nog vrij genoeg om ons gezond verstand te gebruiken. Om ons verlies te nemen. Om in te zien dat het onvoorwaardelijke geloof dat we decennialang gaven aan onze politici en aan onze bankdirecteuren, schandelijk misbruikt werd. Dat jullie  een monster hebben gecreëerd waar wij genoeg van hebben. Wij hebben al in gezien, wat bij u nog moet doordringen, namelijk; dat dit systeem door een door verrot is, en totaal heruitgevonden moet vonden.

En daarom moeten we wel extreem stemmen. En dan maar hopen dat u toch niet ten allen prijze de macht probeert te behouden door met vijf partijen samen te klitten om toch maar een meerderheid te behouden. Nee, we moeten jullie genadeloos wegvegen, omdat jullie weigeren te luisteren naar onze stem.

Want beste leiders, de harde waarheid is, dat u het leiderschap niet kent. Het verschil tussen een manager en een leider is, dat een manager zich uitsluitend richt op meetbare doelen. Op een tekort van 3 % halen. Maar een leider heeft een visie. Een leider heeft een lange termijn droom. Een leider geeft inspiratie en hoop. U bent, in het beste geval, een manager, geen leider.

Wij willen terug perspectief, terug hoop, en vooral een visie op de toekomst. Wij willen kunnen werken, ondernemen, iets opbouwen voor onze kinderen. Wij willen hoop en vertrouwen, beste leiders. En u, u geeft ons alleen maar angst. En dat moeten we niet meer.  Wij snappen niets van jullie 3 %. Wij willen onze toekomst weer in eigen hand hebben. Eerlijke zaken willen we kunnen doen. We willen niet méér belastingen betalen, als we er minder voor terug krijgen. We willen banken die doen waarvoor ze bedoeld zijn; ons spaargeld goed bewaren, onze betalingen correct uitvoeren, en onze plannen in de wereld ondersteunen.

U heeft een wereld gecreëerd waarin extreem rechts en links elkaar kust. De stem van een radeloze bevolking. Niet de stem van vreemdelingenhaters. Nee, de stem van mensen die genadeloos getroffen worden door uw technocratische maatregelen waar niemand meer warm voor loopt. Maar die er wel voor zorgen dat er in Italië betogingen gehouden worden van witte weduwen. Vrouwen die achterbleven omdat hun man, die geen uitweg meer zag in de economische crisis, zelfmoord pleegden.

Omdat u ons geen keuze gaf, maken wij nu in Europa zelf de keuze.

Extreem links en extreem rechts kust elkaar, beste leiders.

Niet omdat we het zo hartstochtelijk met al hun standpunten eens zijn. Maar omdat zij klare taal spreken. En omdat zij onze grote hoop vertolken dat er iéts radicaals gaat veranderen. Daar hebben wij zoveel meer behoefte aan dan aan uw boekhoudkundige geneuzel.

Hoogachtend,

Geert Kimpen.

www.geertkimpen.com

Geert Kimpen (1965) schreef na zijn internationale bestseller De Kabbalist, een tweede succesroman De geheime Newton. Met Rachel, of het mysterie van de liefde bestendigt Kimpen zijn schrijverschap. Op dit moment werkt hij aan een roman over de economische crisis; Het Geheim van Filettino.